Vrede die je kan bereiken door broederlijke dialoog, ook met hen die niet noodzakelijk je mening delen. Een betere wereld door samenwerking, “vivre ou mourir ensemble”. Dit ideaal vertaalde Pire in concrete acties, zoals de hulp aan de vluchtelingen in de naoorlogse periode, de organisatie van internationale ontmoetingen in de Vredesuniversiteit en uiteraard de oprichting van “les Iles de Paix”.
Deze acties staan los van enige religieuze, filosofische of politieke bijbedoeling maar zijn daarentegen gebaseerd op samenwerking tussen mensen met verschillende visies. Deze pluralistische visie en de actieve dialoog met alle partijen waren de kern van zijn denken en doen. Dit was toen allesbehalve evident, in een wereld die nog bezig was de trauma’s van de oorlog te verwerken en waar tegenstellingen tussen godsdiensten en ideologieën de regel waren.
De ontmoeting met Pire laat Jos niet meer los. Hij wordt, samen met zijn vriend Chris Cauwe, lid van de Raad van Bestuur van Iles de Paix en helpt hun organisatie door moeilijke tijden. Samen hebben zij ook het plan opgevat om een Vlaamse organisatie op te richten. In 1980 ziet deze het levenslicht en Jos en Chris worden drijvende krachten achter Vredeseilanden dat in geen tijd een vaste waarde wordt in het Vlaamse NGO-landschap.
Einde van de jaren negentig fuseert Vredeseilanden met Coopibo en Fado. Jos gaat op zoek naar een bundeling van het gedachtegoed van de drie organisaties en reikt ons het begrip “inclusie” aan. Inclusief denken en handelen omvat het opkomen tegen alle vormen van uitsluiting en onrechtvaardigheid, de dialoog aangaan ook met hen die anders denken, geloven in de meerwaarde van diversiteit (én/én, één plus één is drie), samenwerken ook met hen die niet volledig onze opinie delen. Vanuit deze visie ontwikkelde het nieuwe Vredeseilanden zich als een organisatie die bij uitstek gericht is op samenwerking en op het bouwen van bruggen tussen diverse maatschappelijke actoren.
Ook toen Jos zich had teruggetrokken uit de raad van bestuur bleef hij actief voor Vredeseilanden. Hij zette zich in voor het bewaren van het geestelijke erfgoed van Pire en voor een grotere verspreiding van de rijkdom van ideeën die vervat zijn in het inclusieve denken en handelen. Hij bleef een kritische volger van het doen en laten van Vredeseilanden en hij drukte ons meermaals op het hart dat wij meer zouden moeten naar buiten komen met de waarden van onze organisatie.
