Nieuws & Inzichten

Maakt u zich zorgen over de voedselcrisis?

Dat zou niet moeten, want eigenlijk is de oplossing voor de voedselcrisis heel eenvoudig. Lees even mee voor u ons gek verklaart.

Na twee jaar overleg is de boerenbeweging van Noord-Kivu fier dat ze een contract heeft kunnen ondertekenen met het Wereldvoedselprogramma (WFP) van de VN. De eerste bestellingen - 150 ton maïsmeel en 300 ton bonen - zijn ondertussen verdeeld onder de vluchtelingen in de streek. Nu werken de boeren en boerinnen van Noord-Kivu aan een derde levering van maar liefst 1000 ton. Ze staan volledig zelf in voor de productie en verwerking, voorlopig zonder grote machines. Via het WFP zal ook dat voedsel terechtkomen bij de vluchtelingen in Centraal-Afrika.

Een goede oogst hebben, maar toch de grootste moeite hebben om te overleven... Het is een herkenbare situatie voor miljoenen boeren in het Zuiden. Ook in Uganda, waar de Food Right Alliance (een alliantie van internationale ngo’s, milieuorganisaties en boerenorganisatie) nu een campagne startte om de toegang tot markten voor kleine boeren te verbeteren. Want net daar liggen verscheidene knelpunten die ontwikkeling in de weg staan.

<

p>Arus, een dorpje op het Indonesische eiland Flores. De koffieteelt is sinds lang de belangrijkste activiteit in de regio. Voor de mensen betekende dat echter vooral overleven, een kwestie van juist genoeg hebben. Maar een nieuwe aanpak, de juiste investeringen en gedreven leiderschap deden de kansen van Arus keren. Een van de spilfiguren is Donatus Matur. Hij is de leider van Bantang.

Aan goede oogsten hebben ze in de streek van Dapaong (Togo) geen gebrek: zakken vol maïs, kisten vol tomaten. Maar de verkoop vlot niet. De mensen in de stad kopen liever buitenlandse producten, omdat die van betere kwaliteit zijn en vooral omdat ze goedkoper zijn. 2007 stond in het teken van de Economische Partnerschapsakkoorden tussen de Europese Unie en Afrikaanse landen. Vredeseilanden voerde samen met Afrikaanse boerenorganisaties, 11.11.11 en Oxfam-Wereldwinkels campagne rond deze thematiek.

Sihubira Farmers Organisation is een kleine Oegandese boerenorganisatie tegen grens met Kenia. Momenteel zijn 300 boerenfamilies lid van de organisatie. De organisatie heeft ervoor gezorgd dat er nu het hele jaar door voldoende voedsel voor iedereen is.

In Benin is er intussen werk gemaakt van de kwaliteitsverbetering van de rijst. Op basis van de kennis die Chiaratou Oceni en Hector Kpodonou bij Colruyt hebben opgedaan rond kwaliteit, gebeurde in juli een onderzoek om de sterktes en de aandachtspunten vast te stellen rond kwaliteit. Samen met de boeren en boerinnen werden de volgende prioriteiten voor kwaliteitsverbetering vastgelegd.

Kambale Kamavu Déo is directeur van de Congolese organisatie APAV (Association des Producteurs Agricoles de Vuhimba). In Noord-Kivu werkt de organisatie samen met Vredeseilanden rond de aanleg van groententuinen en de productie van zaden. Vredeseilanden ondersteunt APAV ook bij de zoektocht naar nieuwe markten voor de producten van de boeren. In oktober 2007 bezocht Déo België.

In heel Sub Sahara Afrika samen wordt nu 14 miljoen ton rijst geproduceerd, dat is zo'n 60% van de totale consumptie. Nochtans is er wel een potentieel voor productie van rijst vooral in West- en Oost-Afrika, een potentieel dat maar moeilijk op gang komt, mede door de moeilijke concurrentie met goedkoop ingevoerde Aziatische rijst. Maar er zijn nieuwe dynamieken merkbaar, ook in Benin.

Sinds vorig jaar werkt Vredeseilanden samen met de supermarktketen Colruyt aan een uniek project: samen willen we rijstboeren en -boerinnen in Benin ondersteunen om hun inkomen te verhogen. Maar vooral willen we dit concreet project aangrijpen om van elkaar te leren.

Tachtig procent van de 34,5 miljoen inwoners die Tanzania telt, woont op het platteland en is afhankelijk van kleinschalige landbouw. De meesten gebruiken enkel handwerktuigen, twintig procent ploegt met dieren, tien procent gebruikt een tractor. Deze situatie leidt tot lage productiviteit en armoede, degradatie van natuurlijke rijkdommen en voedselonzekerheid. Hoe kunnen deze boeren hun stem laten klinken en beter opkomen voor hun rechten? In Morogoro, zo'n 200 kilometer ten westen van Dar es Salaam, ontmoeten we Stephen Ruvuga, nationaal coördinator van de boerenorganisatie Mviwata.

Vredeseilanden is zwaar geschokt door de onwaarheden in het laatste boek van Thierry Debels, Hoe goed is het goede doel. “Vredeseilanden pleegt regelrechte fraude”, stelt Debels. Debels stelt ook dat slechts 15% van het budget naar ontwikkelingssamenwerking gaat, terwijl dit in werkelijkheid 88% is. Vredeseilanden onderneemt gerechtelijke stappen tegen de lasterlijke aantijgingen en kan die gemakkelijk weerleggen.

Vredeseilanden is zwaar geschokt door de onwaarheden in het laatste boek van Thierry Debels. “Vredeseilanden pleegt regelrechte fraude”, stelt Debels. Debels stelt ook dat slechts 15% van het budget naar het Zuiden gaat. Vredeseilanden overweegt om gerechtelijke stappen te ondernemen tegen de lasterlijke aantijgingen.

Ongeveer de helft van alle bananen die geconsumeerd worden in Senegal (ongeveer 25.000 ton), komen uit het buitenland, vooral uit Ivoorkust. Een groot probleem in de commercialiatie van de Senegalese banaan, is het enorme kwaliteitsverschil met de Ivoriaanse banaan. De bananenboeren van Aprovag gingen aan de slag.

Een groep van 22 imkers in Same (Noord-Tanzania) besloten zich in 2004 te verenigen om zo de productie en verkoop van hun honing op de lokale markt te verbeteren. Nu is dit project uitgegroeid tot een zelfstandige organisatie met 270 leden en een professionele structuur.

Kleinvee - zoals kippen en geiten - is voor veel vrouwen in Afrika een spaarpotje. Als de nood hoog is, kunnen ze door een kip of geit te verkopen schoolgeld betalen voor hun kinderen. Of medicijnen kopen wanneer ze ziek zijn. Daarom grepen zoveel vrouwen enthousiast hun kans toen onze partnerorganisatie APAV een geitenproject opstartte.

Eten moeten we allemaal. Zonder energie kunnen we niet leven. En dus is landbouw van levensbelang, voor iedereen. Maar wie heeft de landbouw in handen? De boer en de boerin? Of de agro-industrie en de grootdistributie?

Toen de bevolking van het dorp Mwenda, in 1993 gevlucht voor de oorlog, na twee jaar naar haar dorp terugkeerde, was er niets meer. Alle bezittingen en velden waren vernietigd en geplunderd. Een experiment met rijstteelt zorgde voor een onverwacht succes. Op tien jaar tijd zorgde de rijst voor een relatieve welvaart in het dorp en groeide de rijst van APADER in de wijde omgeving uit tot een heuse merknaam.

Chiaratou Oceni, verantwoordelijke commercialisatie op het Vredeseilanden-kantoor in Benin, en Hector Kpodonou van één van onze partnerorganisaties, kwamen in februari 2007 voor twee weken naar België. Tijdens de tweede week van hun verblijf, liepen ze stage bij Colruyt. Tijdens hun stage kregen ze meer inzicht in de verschillende aspecten van een supermarktketen. We praten even met hen terwijl ze mee helpen de rekken te vullen van de Colruytvesting in Leuven.

Dit jaar is Vredeseilanden een samenwerking gestart met de Belgische supermarktketen Colruyt. Colruyt zal deze rijstproducenten ondersteunen op verschillende vlakken, in eerste instantie kwaliteitsverbetering en betere presentatie van de rijst. Dit moet hen een betere positie geven op de lokale en regionale markt.

Voor Vredeseilanden betekent werken aan duurzame ontwikkeling ook bijdragen aan evenwichtige man-vrouw relaties. Gendertrainingen geven aan boeren is een belangrijk punt in het programma van VECO Vietnam. In het district Yen Lap werkt VECO hiervoor samen met de Vrouwenunie en het landbouwdepartement van de overheid.

Sedert 2002 werkt VECO Vietnam in het district Van Quan samen met het Plant Protection Station van de overheid. Vandaag kregen de boeren een workshop gegeven rond de aanmaak en het gebruik van deze organische pesticiden. Het groene goedje in de emmer is voor de boeren een gratis middel tegen de rijstpest.